رنگ می‌زنم به دیوار

خیر سرم آمده‌ام مرخصی شهرستان. از سه شنبه تا شنبه را فرار کرده‌ام بلکه ذهنی از کار خالی کرده باشم تا دوباره شنبه شود و برگردم, پراهن یقه سفید بپوشم و گاوآهن را به خود ببندم و روز از نو روزی از نو. والده بدون اطلاع والد قصد رنگ آمیزی در و دیوار کرده اند و به نقاش خانوادگیمان سپرده‌اند تا قلم‌مو در رنگ بزند. والد کلا حال و حوصله هیچ تحرکی را ندارند و لذا در اولین قدم هر اقدامی مخالف اند, اگرچه وقتی می بینند که همت از دیگران جوشید و جاری شد لاجرم رضا می‌شوند. فی الحال بااطلاع والد از مصیبت وارده, بحثی و جری درگرفته. والد میگویند که زمستان فصل رنگ و نقاشی نیست, گرچه حق می‌گویند ولی والده هم حق دارند, عید در پیش است و مهمانی و لکه‌های نم که آبروبرند. بنده هرچند سنی ازم گذشته است ولی سکوت می‌کنم, احتمالا به سبب عزب بودن هنوز برای والد و والده داخل آدم نیستم(آنچنان). اسباب و اساسیه را به داخل اتاق‌ها بردم و لذا اکنون در شلوغی لوازم خانگی به سختی دارم تایپ می‌کنم. خدا شاهد است برای اتصال سیم مودم آنچنان حرکات از بین اسباب و لوازم کردم که خزندگان خاکی می کنند. شهرستان است و همین ای دی اس ال کابلی هم نعمتی است, اینجا هنوز وایمکس و وایرلس به فحش و ناسزای فرنگی تعبیر می‌شود(احتمالا).